1. |
Πότε θα ζήσεις
03:15
|
|
||
|
Άγνωστες μέρες
δείχνουν τα δόντια
πελώριας δίνης-
Πόσο θα μείνεις;
Κλειστό το στόμα
στη λησμονιά μιας
θαμμένης λέξης-
Πόσο ν’ αντέξεις;
Νεκρό το σώμα
στην απουσία
χαμένης τέρψης-
Τι να γυρέψεις;
Άδειο συρτάρι
κλεμμένες όλες
οι καταχτήσεις-
Πότε θα ζήσεις;
|
||||
2. |
Οι καιροσκόποι
04:00
|
|||
3. |
Ποιον προσκυνάς
04:17
|
|||
|
Ταμπουρωμένος πίσω από το τείχος
στ' αυτιά σου ξεψυχάει κάθε ήχος
της σάλπιγγας αυτών που πολεμάς
Των λύκων αρωγός
Της λάσπης αγωγός
Αξιότιμος γραφιάς.
Γείρε πάνω στο λευκό χαρτί
και πες μας ποιον προσκυνάς...
Ποιον προσκυνάς;
Σωστός δημαγωγός- ταχυδαχτυλουργός
με τέχνη τα γυρνάς.
Γείρε πάνω στο λευκό χαρτί
και πες μας ποιον προσκυνάς...
Ποιον προσκυνάς;
Παντάξιος βολευτής
Λαοφάγος ετοιμόλογος
Δουλοπρεπής κι υπόλογος γραφιάς
Ποιον προσκυνάς;
|
||||
4. |
Το καμάρι ο Θοδωρής
03:07
|
|||
|
Τούτ' η κόλλα που θωρείς
γράφει μέσα: «ο Θοδωρής
φρονημάτων υγιών
με γυναίκα και υιόν».
Έχει θέση και μιστό
και στομάχι αγέμιστο.
Λεύτερος εδώ κι εκεί
με ξεκούμπωτο βρακί.
Σε κουμούλα σκουπιδιώ
ψάχνει να 'βρει με τα δυο
βρωμισιά θανατερή
για τα σας, αριστεροί,
και να στείλει κάθε ορνίθι
«εις τον τόπον τον συνήθην»...
Παραπάτησε και μπλουμ !
πέφτει σ' ανοιχτό λαγούμι.
Χαχανίζει ν' απορείς
και φωνάζει απανωτά:
- Δε λερώθ'κε ο Θοδωρής,
λερωθήκαν τα σκατά !
|
||||
5. |
Μου το 'χες ξαναπεί
04:43
|
|||
|
Μικρέ μου γέροντα
σε βλέπω να κοιτάς
με μάτια μεθυσμένου
μα όχι αυτού που παραπαίει
Δεν ξέρω πια
αν κλαις ή αν γελάς
και ποιος πικρός παράδεισος
μες στην καρδιά σου καίει.
Κάποτε γέροντα
μου το 'χες ξαναπεί,
μου το 'χες πει
πως οι ανθρώποι πάνε-
μα μες στα μάτια σου
τα βλέπω καθαρά
τα δάκρυα της νιότης σου,
σαν φεύγεις, να κυλάνε.
Γεμίζουν τα ποτήρια με κρασί,
στους δρόμους έξω αρχίζεις να πλανιέσαι.
Κι ενώ είχες πει πως δεν θα ξαναπιείς,
πέφτεις
κι αποκοιμιέσαι...
|
||||
6. |
Ψυχανάλυση
04:43
|
|||
|
Βγήκαν με πόνο στην tv
το «αίνιγμα» να λύσουν
-δακρύβρεχτοι κροκόδειλοι-
να μας ψυχαναλύσουν.
«Φταίει το αβέβαιο μέλλον τους»,
«το σύστημα Αξιών μας»,
«παλιοί τους νέους δεν νογούν
μες στον κακό Καιρό μας».
Μα είναι το φάρμακό παλιό,
χιλιοδοκιμασμένο,
για να κρατά στη μέγκενη
το νου μου μαγκωμένο.
Ο γέρος μου δεν είναι αστός
μήτε και σπεκουλάντης.
Είναι ό,τι θα γενώ κι εγώ:
ευέλικτος εργάτης.
Να που ήμουν νιος και γέρασα!
(Το φάρμακό τελειώνει!
Κι όμως, σα στάχτη αταξική
τα μάτια μου θολώνει
και βλέπω ουράνια οράματα
Αιώνιας Δικιοσύνης!
«Αδύνατοι» και «Δυνατοί»
στο φως της Καλοσύνης!)
Αλλά πικρό το σύμπτωμα
και σαν κρυφή αμαρτία,
σα δαίμονας αδάμαστος,
με σπρώχνει στην πορεία!
Όχι σε ξέσπασμα τυφλό-
(καλύτερα στ’ αβγά μας!)
Να πάρει σάρκα και ζουμί
το δίκιο κι η σπορά μας.
«Μόρφωση, στέγη και δουλειά!»
φωνάζουν οι γονείς μας
κι είναι η χροιά τους χέρι αβρό
στου δίκιου τη φωνή μας.
Κι αν είν’ το σχήμα πλανερό
της «Εξουσίας της σκάρτης»,
πίσω απ’ του μπάτσου τη στολή
προστάζει ο πλουτοκράτης.
|
||||
7. |
Το κουκί
02:48
|
|||
|
Μητέρα φόλα
σκυλάκι του σταυρού
ξάφνου μου βρήκε δουλειά
"Γνωστός ο Τάδε
γραφείον πολιτικόν"-
κατουρημένη ποδιά.
Στο δισάκι μου τα μόρια σωρό
και στην τσέπη 400 ευρώ.
Τι κι αν σφίγγει σα θηλιά το πλαφόν.
Σωθήτω ο σώζων τον εαυτόν.
Μια μέρα όμως
το κόλπο άλλαξε
ήρθαν οι σοσιαλιστές.
Δρόμο η φουρνιά μου -
οι ρέστοι στη δουλειά
κι όλες οι πόρτες κλειστές.
Τώρα ψάχνω αφέντη για βολευτή
ζητιανάκι για ένα πιάτο φαΐ.
Κόσμος στην ουρά για μία δουλειά -
ανθρωπάρια, πελάτες, κουκιά.
Κι αποφάσισα να αλλάξω μεριά
την κατάντια μου να δω καθαρά:
πράσινοι, γαλάζιοι σ' ένα ντορό.
Μπρος στο θύτη,
Θηλιά το Εγώ.
|
||||
8. |
Ο Νεκροζώντανος Αντώνης
07:34
|
|||
|
Ο νεκροζώντανος Αντώνης
τέσσερις γλώσσες τις μιλά,
πτυχία και μεταπτυχιακά,
κάτω απ’ το βλέμμα της αγχόνης.
Με του πρωτάτου τον αέρα
στέλεχος σε πολυεθνική,
(κατάδικος σε φυλακή)
δεκατετράωρο κάθε μέρα.
Και κάθε χρόνο καλοκαίρι
δέκα μερούλες διακοπές,
λίμνες, βουνά κι ακρογιαλιές,
σε ξένα, παραδείσια μέρη.
Μπροστά του θεά η κουτσή Μαρία:
καμπούρης και καχεχτικός,
κατάκοπος μεσοαστός
λείψανο ετών τριάντα τρία.
«Είδες πώς πρόκοψε ο Αντωνάκης;»
ψιθύρισε η μαμά στ’ αυτί,
λες και θυμίζει προκοπή
η ζωή της χειμερίας του νάρκης...
Και συνεχίζει την ορμήνια:
«κοίτα κι εσύ να βολευτείς,
να βρεις θεσούλα να πιαστείς
έρχονται μπόρες και μπουρίνια»!
Τι κι αν το παίζεις το παιχνίδι
το σώμα δεν το ξεγελάς
ξεχνάει τα λόγια της μαμάς,
ζητάει ψωμί και κεραμίδι.
Κάτω απ’ το βλέμμα της αγχόνης
δίνουμε αγώνα συμπαγείς,
να μη γεράσουμε κι εμείς
σα νεκροζώντανος Αντώνης.
|
||||
Ο Ακάλεστος Pirgi, Greece
Γεννημένος στη Σαλονίκη το 1984.
Ζω στη Χίο.
Μουσικός.
Μαθηματικός.
Μαστιχοπαραγωγός.
If you like Ο Ακάλεστος, you may also like:
Locals // If You Swim Far Enough
by Rachel Alina & Birdie Busch
A musical and visual journey through Ocean City, New Jersey via gentle Americana and an illustrated poetry book.
go to album
No One Seems To Notice That It's Raining (Previously Unreleased Recordings 1970-75)
by Jay Bolotin
This compilation of songs from cult legend Jay Bolotin has the same stark beauty as prime Leonard Cohen and Jackson C. Frank.
go to album
Downey to Lubbock
by Dave Alvin
Soulful guitar interplay form the heart of this lovely Americana collaboration from Dave Alvin and Jimmie Dale Gilmore.
go to album
The Australian band, featuring members of King Gizzard & The Lizard Wizard, pivot to country.
go to album
A slow drip of Tropicália-infused psychedelia from New Orleans rock outfit Blue Basin: balmy one moment, aggressive the next.
go to album
Leah Wellbaum and company find self-transcendence in an ever-shifting alternative rock landscape.
go to album
Careless by Contrast
by Kaz Mirblouk
Driven by guitars that are by turns intricately melodic and gravelly, Kaz Mirblouk's sophomore album is highly enjoyable rock music.
go to album
